Словарь арабских и персидских слов, используемых в классической азербайджанской литературе

  • RƏBAB

    ə. bax rübab

    Полностью »
  • RƏBB

    ə. 1) Allah, tanrı; 2) sahib, ağa

    Полностью »
  • RƏBBANİ

    ə. Allaha mənsub olan; ilahi

    Полностью »
  • RƏBBƏNA

    ə. «ya Sahibimiz!» İlahi, yarəbbi!

    Полностью »
  • RƏBBİ

    ə. Allaha aid olan

    Полностью »
  • RƏBBÜLALƏMİN

    RƏBBÜL’ALƏMİN ə. «dünyaların sahibi» Allah, tanrı

    Полностью »
  • RƏBBÜLMAL

    ə. mal sahibi, mal yiyəsi

    Полностью »
  • RƏBİ

    ə. bahar, yaz

    Полностью »
  • RƏBİB

    ə. ögey oğul

    Полностью »
  • RƏBİBƏ

    ə. ögey qız

    Полностью »
  • RƏBİİ

    RƏBİİ(YYƏ) ə. bahara aid olan, yazda olan

    Полностью »
  • RƏBİİYYƏ

    RƏBİİ(YYƏ) ə. bahara aid olan, yazda olan

    Полностью »
  • RƏBİÜLAXƏR

    RƏBİÜL’AXƏR ə. müsəlman qəməri ilinin dördüncü ayı

    Полностью »
  • RƏBİÜLƏVVƏL

    RƏBİÜL’ƏVVƏL ə. müsəlman qəməri ilinin üçüncü ayı

    Полностью »
  • RƏBT

    ə. bağlama, əlaqələndirmə; ilişdirmə

    Полностью »
  • RƏCƏB

    ə. müsəlman qəməri ilinin yeddinci ayı

    Полностью »
  • RƏCƏFAN

    ə. sarsılma, sarsıntı

    Полностью »
  • RƏCƏZ

    ə. 1) əruz vəzninin bəhrlərindən biri; 2) döyüş və ya güləşmədən əvvəl pəhləvanların üz-üzə durub oxuduqları şeir

    Полностью »
  • RƏCƏZXAN

    ə. və f. 1) meydan oxuyan, rəqib çağıran; 2) m. öyünən, gopçu

    Полностью »
  • RƏCFƏ

    ə. sarsılma, titrəmə, əsmə

    Полностью »
  • RƏCİM

    ə. 1) murdar, məlun (şeytan haqqında); 2) daşla vurulan, daşqalaq edilən

    Полностью »
  • RƏCÜL

    ə. 1) kişi, ər; 2) xadim (ictimai, siyasi və s.); 3) m. bacarıq

    Полностью »
  • RƏCÜLİYYƏT

    ə. kişilik, ərlik

    Полностью »
  • RƏD

    RƏ’D ə. göy gurultusu

    Полностью »
  • RƏDD

    ə. 1) geri qaytarma; 2) inkar etmə; 3) qəbul etməmə; 4) cavab vermə, reaksiya vermə; 5) qovma

    Полностью »
  • RƏDDÜ BƏDƏL

    ə. 1) dəyişmə, mübadilə; 2) qılınc və ya nizə ilə vuruşan iki adamın növbə ilə vurulan zərbələri özündən rədd etməsi və özünün zərbə endirməsi

    Полностью »
  • RƏDƏNDAZ

    RƏ’DƏNDAZ ə. və f. göy gurultusu kimi

    Полностью »
  • RƏDİ

    RƏDİ’ ə. 1) pis, yaramaz; 2) m. azğın, azmış

    Полностью »
  • RƏDİF

    ə. 1) sıra, nizam; 2) misranın axırında qafiyədən sonra təkrarlanan söz

    Полностью »
  • RƏDVƏR

    ə. və f. gurultulu, patıltılı

    Полностью »
  • RƏF

    RƏF f. ləmə, taxça, qəfəsə. RƏF’ f. 1) qaldırma, yüksəltmə, ucaltma; 2) aradan qaldırma, ləğv etmə; 3) qopartma; 4) riyaziyyatda: ədədin üstünü artırm

    Полностью »
  • RƏFAQƏT

    ə. 1) yoldaşlıq, şəriklik; 2) böyük şəxsi müşayiət etmə; 3) yol yoldaşlığı, birgə yola çıxma

    Полностью »
  • RƏFƏT

    RƏ’FƏT ə. əsirgəmə, acıma

    Полностью »
  • RƏFİ

    RƏFİ’ ə. yüksək, uca

    Полностью »
  • RƏFİH

    ə. gen-bolluqla yaşayan

    Полностью »
  • RƏFİQ

    ə. 1) yoldaş, arxadaş; 2) tərbiyəli, əxlaqlı; 3) ortaq, şərik; 4) köməkçi, yardımçı

    Полностью »
  • RƏFİQANƏ

    ə. və f. yoldaşcasına, dostcasına

    Полностью »
  • RƏFİQƏ

    ə. yoldaş, dost (qadının)

    Полностью »
  • RƏFU

    f. yamaq

    Полностью »
  • RƏFUDAR

    f. yamaqlı

    Полностью »
  • RƏG

    f. damar. Rəgi-can şah damar

    Полностью »
  • RƏĞBƏT

    ə. 1) istək, arzu, meyil; 2) qəbul; 3) etibar, inam

    Полностью »
  • RƏĞƏD

    ə. bolluq, rifah

    Полностью »
  • RƏĞİBƏ

    ə. 1) arzu olunan şey; 2) böyük hədiyyə, dəyərli sovqat

    Полностью »
  • RƏĞİF

    ə. girdə və nazik çörək

    Полностью »
  • RƏĞM

    ə. zidd hərəkət

    Полностью »
  • RƏĞMƏN

    ə. ziddinə, əksinə; acığına, əksinə

    Полностью »
  • RƏH

    f. 1) yol; 2) məslək; 3) üsul; 4) hava, mahnı. Rəhi-rəsm bax rəhü rəsm

    Полностью »
  • RƏHA

    f. qurtarma, xilas olma; qurtuluş

    Полностью »
  • RƏHABİN

    ə. və f. «rəhbin» c. xristian tərki-dünyaları; rahiblər

    Полностью »