f. və ə. vurğun, vurulmuş, sevmiş
ə. alov, şölə. Şihabi-saqib axan ulduz; meteor
ə. və f. od kimi şölələnən, yanan; şöləli
ə. şəhərdə gecə inzibatçısı
ə. şiə təriqətinə mənsub olan adam; şiə
f. 1) yaran, yırtan, parçalayan; 2) yarıq, çat, çatlaq
f. 1) ov; 2) ovlanılan, ovda vurulan heyvan və ya tutulan balıq; 3) qənimət
f. bax şikaristan
f. 1) ova məxsus; 2) ov heyvanı
f. ov yeri; ovlaq
ə. 1) giley, giley-güzar; 2) məlumat, ərizə
ə. və f. şikayət əmələ gətirən; şikayətli
ə. və f. bax şikayətnümun
ə. və f. 1) şikayət vərəqəsi; yazılı şikayət; 2) zəmanədən şikayət motivləri olan kiçik həcmli bədii əsər
ə. və f. şikayət edən; şikayətçi
f. qarın
f. gövşəyən heyvanların birinci mədəsi
f. bax şikəmpərvər
f. qarnına çox qulluq edən; qarınqulu
f. 1) qıran, kəsən; 2) qıvrım, qırış, bürüşük
f. qıvrım, buruq
f. işkəncə
f. 1) qırma, sındırma; 2) qırıq, sınıq; 3) məğlub olma; basılma; 4) əlil
f. 1) qırılmış, sınmış; 2) üzgün, əldən düşmüş; 3) qəlbi qırılmış; incimiş; 4) solğun, solmuş; 5) əyilmiş, əyri; 6) sürətlə yazılan xəttin adı; 7) kla
f. sınıqçı
f. ürəyi sınıq; incimiş
ə. və f. halı pozğun; kədərli
f. və ə. qəlbi sınıq
f. və ə. «nəfsi sınıq» təvazökar
ŞİKƏSTƏTALE’ f. və ə. «taleyi sınıq» talesiz, bədbəxt
ə. səbir, dözüm, dözmə
ə. ikitirəlik, ixtilaf, qarşıdurma
ə. 1) hissə; 2) iki mümkün qərar və ya xülasədən birini qəbul etmə zərurəti
ə. coğrafi cəhət
ə. şimal tərəfdən; şimaldan
ə. şimala aid olan, şimalda olan
ə. xasiyyət, təbiət, sifət
f. 1) bərk oduncaqlı, həmişəyaşıl ağac; şümşad; 2) m. şümşad ağacı kimi boyu düz olan
ə. ərəb, fars və əski Azərbaycan əlifbalarında hərfinin adı
f. üzmə, üzgüçülük
f. üzgüçü
f. qulaq asan; eşidən, dinləyən
f. eşitmə, dinləmə
ŞİR1 f. süd. ŞİR2 f. 1) aslan; 2) m. igid, qorxmaz. Şiri-jəyan coşmuş, qəzəblənmiş şir; şiri-nər 1) erkək aslan; 2) m
ŞİRA’1 ə. alğı, alma. ŞİRA’2 ə. yelkən
f. 1) şir kimi, aslan kimi; 2) m. şücaətlə, cəsarətlə
ə. pis, yaman
ŞİRAÜ BEY’ ə. alver, alış-veriş
f. 1) Şərq üslubunda cild çəkilən kitabın cildində olan qaytan; kitabın cildindəki medalyon; 2) m. nizam, intizam
ə. 1) Şiraza aid olan; şirazlı; 2) Şirazda qayrılmış