ə. ağ ciyərin iltihabı; pnevmoniya
ə. 1) bucaq, guşə, künc; 2) tin
ə. və f. 1) bucaqda duran, küncdə oturan; 2) tərki-dünya; guşənişin
ZAY(E)’ ə. korlanmış, pozulmuş, zay olmuş
ə. «zay(e)» c. 1) tələf olan, puç olan, zay olan, əldən çıxan şeylər; 2) t. tələfat
ə. bax zic
ZAYİD(Ə) ə. 1) artan, əlavə edilən; 2) qədərindən artıq; lazımsız; 3) riyaziyyatda: üstəgəl işarəsi
ə. zövq alan, ləzzət alan
ə. beş duyğudan biri olan dadbilmə duyğusu
ə. 1) daimi olmayan, müvəqqəti, keçib gedən, fani; 2) yox olan, məhv olan, heç olan; 3) batan (Ay və Günəş haqqında)
ə. ziyarətçi, ziyarətə gedən, zəvvar
ZE1 f. «əz»in şeirdə işlənən ixtisar şəkli. ZE2 f. ərəb, fars və əski Azərbaycan əlifbalarında hərfinin adı
ZE’B ə. canavar, qurd
f. bax zibəs
f. 1) yay kirişi; 2) paltarın və s. kənarlarına tikilən qaytan və s.; 3) səhifənin ətrafına çəkilən cizgi; cizgili şey; 4) ip, qaytan; 5) binanın bayı
ə. 1) düşüncə tərzi, fikirləşmə qaydası; 2) ağıl, düşüncə səviyyəsi
ə. 1) beyin; 2) ağıl
ə. zehnə, ağla məxsus olan; əqli
ə. civə
ə. İmam Hüseynin nəvələrindən olan Zeydin əsasını qoyduğu dini icma
ə. qonaq
ə. aslan, şir
ə. darlıq, sıxıntı
ə. 1) astma, sinəgir; 2) astma xəstəliyinə tutulmuş, astması olan
ə. 1) paltarın ətəyi; ətək; 2) artırma, qeyd, əlavə (kitabda); 3) bir mətnə dair təfsir və ya şərh; 4) aşağıda göstərilən, aşağıdakı
ə. əlavə olaraq, artırılaraq
ə. 1) zeytun yağı; 2) bitki yağı
ə. meyvəsindən yağ alınan həmişəyaşıl ağac və onun meyvəsi
ə. zeytun rəngində
ə. bax zəyyiq
f. dil. Zəbani-dil bax zəbani-hal; zəbani-hal bir fikri mimika, işarə və s. ilə anlatma
f. 1) dilini bağlama; 2) dil bağlayan
f. «dili bağlı» 1) m. yaxşı danışa bilməyən; dilsiz-ağızsız; 2) m. heyvan
f. 1) dil anlayan, dil bilən, hal əhli; 2) çoxlu dil bilən; poliqlot; 3) fəsahətlə, təmtəraqla danışan
f. 1) dili uzun, uzun dil; 2) sırtıq
f. diliuzunluq
f. 1) tərəzi və s. dili; mil; 2) alovun şöləsi, alovun dili
f. alovlanan, alovu çıxan
f. dil açan, dillənən, danışan, söyləyən
ZƏBANİ1 f. şifahi, dilcavabı. ZƏBANİ2 ə. cəhənnəmə gedənləri cəhənnəmə atan mələk
f. «dil vuran» 1) söz arasında işlənən, təkrarlanan; 2) tələffüz
ZƏBB1 ə. 1) tutma, tutub-saxlama; 2) bağlama, cəftələmə (qapı haqqında). ZƏBB2 ə. 1) çənə; 2) qabaq diş(lər)
f. 1) üst, üstə, üstdə; 2) yazıda qısa «ə» səsini ifadə etmək üçün samitin üzərinə qoyulan hərəkə // fəthə
f. qızıla çalan yaşılımtıl rəngli qiymətli daş
f. 1) qüvvətli, güclü; 2) qoçaq, igid
ə. 1) boğazlama, kəsmə (heyvan haqqında); 2) qurban məqsədi ilə heyvan kəsmə
ə. qəssabın heyvan kəsmək üçün aldığı haqq
ZƏBİH(Ə) ə. qurban kəsilmiş və ya kəsiləcək heyvan; qurbanlıq