ZARE’ ə. kənd təsərrüfatı ilə məşğul olan; əkinçi, rəncbər
f. ağlama, nalə
ə. 1) vuran, döyən; 2) riyaziyyatda: vuran (vurma əməlində ikinci rəqəm)
f. ağlayıb-yalvarma
ZAT1 ə. sahib, yiyə. ZAT2 ə. 1) mahiyyət; 2) əsil, cövhər; 3) subyekt, şəxs. Zati-ali ali mənsəb (yüksək vəzifəli şəxsə müraciət); zati-əkrəm ən möhtə
ə. 1) təbii olaraq, əslində; 2) özü-özündən
ZATİ(YYƏ) ə. 1) zata mənsub olan; 2) əsli, təbii
ə. «zati» c. birisinə aid xüsusiyyətlər
ə. sətəlcəm
ə. ağ ciyərin iltihabı; pnevmoniya
ə. 1) bucaq, guşə, künc; 2) tin
ə. və f. 1) bucaqda duran, küncdə oturan; 2) tərki-dünya; guşənişin
ZAY(E)’ ə. korlanmış, pozulmuş, zay olmuş
ə. «zay(e)» c. 1) tələf olan, puç olan, zay olan, əldən çıxan şeylər; 2) t. tələfat
ə. bax zic
ZAYİD(Ə) ə. 1) artan, əlavə edilən; 2) qədərindən artıq; lazımsız; 3) riyaziyyatda: üstəgəl işarəsi
ə. zövq alan, ləzzət alan
ə. beş duyğudan biri olan dadbilmə duyğusu
ə. 1) daimi olmayan, müvəqqəti, keçib gedən, fani; 2) yox olan, məhv olan, heç olan; 3) batan (Ay və Günəş haqqında)
ə. ziyarətçi, ziyarətə gedən, zəvvar
ZE1 f. «əz»in şeirdə işlənən ixtisar şəkli. ZE2 f. ərəb, fars və əski Azərbaycan əlifbalarında hərfinin adı
ZE’B ə. canavar, qurd
f. bax zibəs
f. 1) yay kirişi; 2) paltarın və s. kənarlarına tikilən qaytan və s.; 3) səhifənin ətrafına çəkilən cizgi; cizgili şey; 4) ip, qaytan; 5) binanın bayı
ə. 1) düşüncə tərzi, fikirləşmə qaydası; 2) ağıl, düşüncə səviyyəsi
ə. 1) beyin; 2) ağıl
ə. zehnə, ağla məxsus olan; əqli
ə. civə
ə. İmam Hüseynin nəvələrindən olan Zeydin əsasını qoyduğu dini icma
ə. qonaq
ə. aslan, şir
ə. darlıq, sıxıntı
ə. 1) astma, sinəgir; 2) astma xəstəliyinə tutulmuş, astması olan
ə. 1) paltarın ətəyi; ətək; 2) artırma, qeyd, əlavə (kitabda); 3) bir mətnə dair təfsir və ya şərh; 4) aşağıda göstərilən, aşağıdakı
ə. əlavə olaraq, artırılaraq
ə. 1) zeytun yağı; 2) bitki yağı
ə. meyvəsindən yağ alınan həmişəyaşıl ağac və onun meyvəsi
ə. zeytun rəngində
ə. bax zəyyiq
f. dil. Zəbani-dil bax zəbani-hal; zəbani-hal bir fikri mimika, işarə və s. ilə anlatma
f. 1) dilini bağlama; 2) dil bağlayan
f. «dili bağlı» 1) m. yaxşı danışa bilməyən; dilsiz-ağızsız; 2) m. heyvan
f. 1) dil anlayan, dil bilən, hal əhli; 2) çoxlu dil bilən; poliqlot; 3) fəsahətlə, təmtəraqla danışan
f. 1) dili uzun, uzun dil; 2) sırtıq
f. diliuzunluq
f. 1) tərəzi və s. dili; mil; 2) alovun şöləsi, alovun dili
f. alovlanan, alovu çıxan