KÜBAR

[ ər. ] sif.is.
1. Əsilzadə, aristokrat.
Mən zəngin və kübar ailələrdən çıxan qızların birisini də ağıllı görmədim. M.S.Ordubadi.
Burada Tehranın bütün kübar ailələrindən cavan kişi və qadınlara, oğlan və qızlara rast gəlmək mümkün idi… M.İbrahimov.
Şeir gəzdi dilləri, gəlib çatdı saraya; Aldı yaltaq kübarlar Zülfüqarı araya. B.Vahabzadə.

2. köhn. İncə zövqlü, incə təbiətli və davranışlı adam haqqında.
3. Özünü kütlədən ayıran, başqalarına xor baxan: təkəbbürlü, mütəkəbbir adam haqqında.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • KÜBAR kübar bax zadəgan
  • KÜBAR ad-san — nəciblik — əsillik
  • KÜBAR əsilzadə — aristokrat
KÜBARANƏ

Digər lüğətlərdə

видеосисте́ма ковёрчатый кусто́чек магниту́да подтупи́ть пока́тывание вы́разить каталогиза́ция многосторо́нний напои́ть отвлече́ние плутова́тость покоси́ть рога́тка свали́ть ужи́вчивый фаце́лия пришелоп blatant brutalism cannabic semblance вакантный парусник укусить