1. Xörəyin kəfini götürmək, plov çəkmək və s. üçün işlədilən deşik-deşik alət, böyük qaşıq.
[Çayçı] əlində kəfgir gah plov qazanına baxır, gah tavaya nəzər yetirirdi.
Göyçək arvad əlində kəfgir aş süzürdü.
2. Yuxarı ucu hərəkətsiz bir nöqtəyə bərkidilmiş yellənən mil, ox (divar saatlarında). Divar saatının kəfgiri.
– Kərimbəy … kəfgiri ahəstə-ahəstə hərəkət edən … saata baxdı.
İri mis kəfgir ağır-ağır çıqqıldayırdı.
3. Duşun, susəpənin deşik-deşik olan hissəsi.
Su, kəfgirin yekə bir deşiyindən fışqıraraq töküldü.
