KƏMÇİK


1. is. Çatışmayan hissə, parça, şey.
2. sif. Tam olmayan, yarımçıq. Kəmçik ay. Kəmçik parça (ağız-ağıza qatladıqda kənarları bir-birinə düz gəlməyən parça).

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • KƏMÇİK kəsir — əyər-əskik
KƏMÇƏNƏ
KƏMETİBAR

Digər lüğətlərdə

бриллиа́нтик гуменник засоса́ть посшиба́ть хлороформи́рование шкуродёр изрече́ние невзро́слый эмтээ́совец Алыберское царство asci Ashes carpeting meat ball moneybags Moyra pneumectomy runs steppe tortious ventriloquy конкретно накопиться питатель твориться