1. Buna dəryaz da deyirlər (alınma sözdür), ot çalmaq üçün alətdir. Gərmək feili ilə qohumdur. Sözün əsli gəzinti, çöküntü qəlibi üzrə yaranmış gərinti kəlməsidir. Dəryazla ot biçən adamın bədəni gərgin vəziyyət alır, əzələləri gərilir. Kərənti “gərilməyə səbəb olan” deməkdir. İkinci yozum da mümkündür: kərəntinin tiyəsi gərilmiş vəziyyətdə olur. Yəhər sözü qaltağın zahiri əlaməti zəminində əyri kəlməsindən əmələ gəldiyi kimi, kərənti sözü də tiyənin görünüşünə əsasən, bu cür adlandırıla bilərdi.
2. Hind mənşəlidir, “kəsmək” anlamı ilə bağlıdır. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)