LAÜBALI sif. [ ər. ] Etinasız, saymaz, heç bir şeyə əhəmiyyət verməyən, laqeyd, sayğısız, qeydsiz, qayğısız. Laübalı adam. – [Mirzə] şərabı masanın üstünə qoyub, özünə bir laübalı sifət verib aynaya baxdı. Ə.Haqverdiyev. Arif laübalı qəhqəhə ilə cibindən bir revolver çıxarır. H.Cavid.