(-ди, -да, -ар) ştat (inzibati ərazi bölgüsü).
ştativ.
(-ди, -да, -ар) k.t. şitil; келемдин штил kələm şitili.
1. keçm.zam.: bax шуткун; 2. “шуткун”-dan f.bağl. süpürüb, süpürərək.
kiçik çörək (aclığı qismən rəf etmək üçün tələm-tələsik bişirilmiş); bax шиткар.
(-ри, -ра) süpürüntü.
“шуткун”-un murad forması; bax шуткун; * шткиз тун (гун) icb. süpürt(dür)mək.
(-ди, -да, -ар) cərimə; штраф авун cərimə etmək, cərimələmək.
yeraltı yol.
1. cizgi; 2. xüsusiyyət, səciyyəvi cəhət.
nida küş!; tut! qoyma! mənasında (iti qısqırtmaq üçün çıxarılan səs); шту гун (шту авун) eyni səslə iti qısqırtmaq
kötücə, kötükcə.
bax штӀум.
(-из, -на, -а) bax штӀунун.
şturval, sükan (gəmidə, təyyarədə).
(-ди, -да, -ар) şturman.
şturmanlıq.
ШУТХЬУН dial. bax шуткун.
(-ди, -да, -яр) dan. oynamaq üçün uşaqların müxtəlif güllərdən, otlardan dəstələyərək düzəltdikləri sadə topcuq; штӀи-штӀи (къугъун), штӀидал къугъун
хьун f. 1. qismən qurumaq, tam qurumamaq, nəmliyi qalmaq; 2. məc. mum olmaq, muma dönmək, ram olmaq, yumşalmaq
штӀум авун bax штӀумарун.
(-из, -на, -а) f. 1. tədricən qurutmaq, qismən qurutmaq, yarımqurumuş hala gətirmək; 2. məc. mum eləmək, ram etmək, yumşaltmaq
bax штӀумарун.
(-из, -на, -а) f. 1. yükləmək, qoymaq (dalına); шала штӀунун şələni yükləmək (dalına); 2. məc. yükləmək, boynuna qoymaq, zəhmətə salmaq; * кӀулаз штӀу
dial. şaqqıldaq, partıldaq (uşaq oyuncağı).
(-ди, -да, -ар) 1. ilişik, düyün; штӀухар алай ilişik, dolaşıq, dolaş-dolaş; çoxlu düyünü olan, düyün-düyün; штӀухар фин (штӀухар акьалтун) dolaş-dola
1. uzundraz, arıq və yöndəmsiz, uzun-caydaq; 2. məc ağzıaçıq, maymaq, əfəl, huşsuz (adam).
1. uzundraz adamın halı; 2. məc. ağzıaçıqlıq, maymaqlıq, əfəllik, huşsuzluq.
(-ди, -да, -ар) xüs. şaqul, şüyül; * шугъул тар vələs ağacı, vələs.
şükür, razılıq, təşəkkür, minnətdarlıq; шукур авун şükür etmək, razılıq etmək, minnətdarlıq etmək; аллагьдиз шукур allaha şükür
(-ди, -да, -яр) qoduq, xotuq, sıpa (eşşək balası).
dial. zool. gənə; bax кукӀвал¹.
(-ди, -да, -яр) 1. bax жикӀи; 2. məc. şuluq, dələduz, davakar.
bax шакӀурт.
dan. 1. yöndəmsiz, biçimsiz, əndazəsiz; 2. rabitəsiz, mənasız, bir-birini tutmayan.
1. şil, şikəst, əlsiz-ayaqsız, əlil, çolaq; шулу кас şil adam; iflic vurmuş adam; 2. məc. yorğun, əzgin, haldan düşmüş; * шулу авун a) şil etmək, şil
хьун f. 1. şil olmaq, şikəst olmaq, əlil olmaq; 2. məc. yorulmaq, üzülmək, əldən düşmək; 3. iflic olmaq, iflic vurmaq; çəng olmaq, hərəkətdən düşmək,
1. şillik, şikəstlik, əlillik, çolaqlıq; iflic olma; 2. məc. yorğunluq, üzgünlük, əldən düşmə; 3. məc
1. şuluq, nadinc, dəcəl, şuluqçu; dələduz; шулугъ аял şuluq uşaq; 2. qalmaqal, qarışıqlıq, hərc-mərclik, dava, mərəkə; шулугъ тун şuluq salmaq, qarışı
(-из, -на, шулугъ ая) f. 1. şuluq salmaq, dəcəllik etmək; dələduzluq etmək; 2. şuluqluq salmaq, qarışıqlıq salmaq, çaxnaşma salmaq, dava salmaq
1. şuluqçu, şuluq eləyən, nadinc, dəcəl; 2. dələduz, qalmaqalçı, davakar, araya şuluqluq salan.
şuluqçuluq, şuluqluq, nadinclik, dəcəllik.