zərf 1. seyrək-seyrək, aralı-aralı, tək-tək; 2. seyrək, ara-sıra, hərdənbir, arabir.
zərf arabir, hərdənbir, ara-sıra, az-az; təsadüfdən təsadüfə, nadir hallarda.
1. dəri parçası (qoyun dərisi haqqında); 2. isteh. sadə dəri papaq, börk; 3. dan. sadə dəri gödəkçə.
(-ини, -ина, -ер) köhn. qoruyucu geyim, zireh.
1. keyfiyyətsiz tikilmiş papaq (qoyun dərisindən); 2. məc. cındırpaltar, baldırıaçıq, səfil, dilənçi
1. xüsusi; ayrı, ayrıca, əlahiddə; кьетӀен гелкъуьн xüsusi qayğı; 2. səciyyəvi, spesifik, özünəməxsus; 3
1. xüsusilik, ayrılıq, əlahiddəlik, başqalıq, qeyri-adilik, müstəsnalıq; 2. xüsusiyyət, əlamət, keyfiyyət, xassə, spesifiklik
bax кьетӀендаказ.
zərf 1. xüsusi, ayrıca, əlahiddə; 2. xüsusi bir tərzdə, başqa cür, ayrı cür.
(-ди, -да, -ар) göyərti (tərə) salatı; bax хъикьиф.
bax къетӀ.
bax къетӀи.
bax къетӀивал.
bax къетӀивилелди.
(-ди, -да, -ар) 1. qəfəs (quşlar, heyvanlar üçün); 2. məc. həbs, zindan; кьефесда гьатун qəfəsə düşmək, tora düşmək, ələ keçmək, tutulmaq; кьефесда ту
yöndəmsiz, biçimsiz, səliqəsiz.