MÜRƏBBİLİK
сущ. тербиячивал.
is. Mürəbbinin vəzifəsi, işi; tərbiyəçilik. Mürəbbilik etmək. – Çimnaz müəllimlik, mürəbbilik işini sevib getmişdi
Полностью »I сущ. обзанности гувернёра II прил. гувернёрский; mürəbbilik etmək работать гувернёром
Полностью »