MİNMƏK

f.
1. At və ya başqa minik heyvanının üstünə qalxmaq, oturmaq. At minib cıdıra çıxmaq, tüfəng atmaq.
[Kiçikbəyim] üçün təbii bir ehtiyac kimi idi. Çəmənzəminli.
O yanaşdı dəvəyə; Ancaq minə bilmədi. B.Vahabzadə.

// Bir yerə getmək üçün nəqliyyat vasitələrindən birinə oturmaq. Təyyarəyə minmək.
2. Oturmaq, əyləşmək.
Tapdıq atasını görən kimi anasının belindən düşüb atasının qucağına mindi. Ə.Vəliyev.
Əziz artıq pul sərf edib özgə maşınına xəlvət minməyi sevməzdi. S.Rəhman.

3. Bir sıra isimlərdən sonra gətirilərək mürəkkəb feil və müxtəlif ifadələr düzəldilir; məs.: dalına minmək, qiymətə minmək və s.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • MİNMƏK MİNMƏK (ata, eşşəyə, dəvəyə və s.-yə) Dəyirmançı bir qoca; Minmiş qara eşşəyə; Oğlu da arxasınca; Gedirdilər meşəyə (A
  • MİNMƏK oturmaq — əyləşmək

Antonimlər (əks mənalı sözlər)

  • MİNMƏK MİNMƏK – ENMƏK Oho var, dağa mindirər, oho var, dağdan endirər (Ata. sözü)
MİNMƏ
MİNNƏT

Digər lüğətlərdə

взы́скиваться координи́роваться натя́гиваться неузнава́емость прочища́ть резолюти́вный репроду́ктор фетишиза́ция выступа́ла диза́йнерский ложби́нка потонча́ть про́бный пря́ный схо́дни тетёрка балендрясы appal trolley coach unpaged unprotected выглядывать караульня незрелость уплести