ə. 1) vəz etmə; ruhanilərin minbərdən söylədikləri nitq; 2) öyüd, nəsihət.
ə. 1) vəz etmə; ruhanilərin minbərdən söylədikləri nitq; 2) öyüd, nəsihət.
[ər.] сущ. 1. кил. vəz 1); 2. несигьат; moizə etmək (oxumaq) рахш. несигьат гун, акьул гун, вайзар кӀелун
Tam oxu »1. MOİZƏ Gecə-gündüz Təbrizin məscidlərində moizə oxuyanlar, din xadimləri... əsrin bu təkamülünə qarşı bircə dəlil irəli sürürdülər
Tam oxu »сущ. проповедь: 1. речь религиозноназидательного характера, произносимая священнослужителями. Keşişin moizəsi проповедь священника, moizə demək произн
Tam oxu »is. [ər.] 1. bax vəz 1-ci mənada. [Yaşlı kişi:] Şeyx Yəhyanın dalında namaz qılıb, sonra da moizəsini dinlədim
Tam oxu »