MUCUL

is.
1. Közərdilmiş dəmirin üst qabığı.
2. dan. Yanma, yanıb yığılma, büzüşmə.
□ Mucul olmaq – mucullamaq. Saçı mucul olmaq.
// Yanıq.
İşıqla bərabər ortalığa tüstü və bərk mucul iyi yayılmağa başladı. Ə.Əbülhəsən.

MUÁVR
MUCULLANMA

Digər lüğətlərdə

абажу́рчик деби́льный добира́ние изолиро́вщик козеро́г недосу́г остервене́в развёрсточный ава́рцы завопи́ть подко́вой развито́й расцвета́ние лафа 'varsity gravel-voiced orbit outer southernly spark-over specific legatee xenia мажордом ненадлежащий сопричастность