I
прил. опалённый, обугленный
II
сущ.
1. обугливание; опаливание
2. гарь. Mucul iyi gəlir пахнет гарью; mucul olmaq см. mucullamaq
сущ. 1. ифирна яру авур ракьун винел къат; 2. рах. кун, алугун, кана чӀух хьун, агаж хьун (мес. спелар, чӀарар, йис); mucul olmaq кун, алугун; // кайи
Tam oxu »is. 1. Közərdilmiş dəmirin üst qabığı. 2. dan. Yanma, yanıb yığılma, büzüşmə. □ Mucul olmaq – mucullamaq
Tam oxu »