MÜBHƏM

sif. [ ər. ] Qeyri-müəyyən, gizli, qaranlıq, naməlum, üstüörtülü, anlaşılmaz, hər cür yozula bilən, hər cür başa düşülə bilən. Mübhəm söz.
– Vəsl qədrin bilmədim hicran bəlasın çəkmədən; Zülməti-hicr etdi çox mübhəm işi rövşən mana. Füzuli.
[Şeyx Sədra:] İki mübhəm sözün nə qiyməti var?! Böylə sərsəm əqidədən nə çıxar? H.Cavid.
İçəridəki lal və mübhəm sükutu müxtəlif saatların çıxardığı zəif və ahəngdar çıqqıltı səsləri pozurdu. A.Şaiq.

MÜBƏLLİĞ
MÜBHƏMLİK

Значение слова в других словарях

а́рниковый воро́жка вы́строчка две́сти надува́тельный опломбиро́вка первопу́тье солда́тски бобы́ль ветерина́р княги́нюшка ну́дность по пе́рвости притяну́ть тяга́ть жорцы bunk feeder isogloss mirthless paleochronology pedigree seed pustule обмозговывать перетрогать удвоение