MÜKALİMƏ

is. [ ər. ] İki və ya bir neçə adam arasında gedən danışıq, söz; dialoq.
[Dramaturq] dəqiq və canlı bir dillə, qısa mükalimələrlə danışmalıdır. C.Cabbarlı.

// Ümumiyyətlə, söhbət, danışıq, müsahibə.
Xudayar bəy gördü ki, ata ilə oğlun mükaliməsi çox uzun çəkəcək. C.Məmmədquluzadə.
Bu mükalimə arasında Kəyan lap qulağının dibində bir neçə güllə partladığını eşitdi. Ə.Əbülhəsən.

□ Mükalimə etmək – söhbət etmək, danışmaq.
[Molla Həmid:] Bu üç gündə bəniadəm ilə mülaqat və mükalimə etmək və bir tərəfə çıxmaq [mövlanaya] mümkün deyil. M.F.Axundzadə.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • MÜKALİMƏ danışıq — söhbət — müsahibə — dialoq

Antonimlər (əks mənalı sözlər)

  • MÜKALİMƏ MÜKALİMƏ – MONOLOQ Mükalimə iki adam arasında gedən söhbət, monoloq isə bir adamın söylədiyi nitqdir

Etimologiya

  • MÜKALİMƏ Ərəbcə kəlmə sözü ilə qohumdur. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)
MÜKAFATLANMAQ
MÜKƏDDƏR

Digər lüğətlərdə