[ər. “müxənnəs”dən] кил. müxənnəs.
MÜXƏNNƏT1 ə. burnunda danışan; tın-tın. MÜXƏNNƏT2 ə. namərd, etibarsız
i. bax xain I
MÜXƏNNƏT – SADİQ İgid ölər adı qalar, müxənnətin nəyi qalar (Ata. sözü); Dosta, ailəyə sadiq adamdır (“Ulduz”)
müxənnət bax namərd
устар. см. müxənnəs
[ər. “müxənnəs”dən] bax müxənnəs. Mərd igidlər müxənnətdən seçilsin; Qarı düşmən dərələrə tökülsün. “Koroğlu”
изменник, предатель, ренегат, иуда
müxənnət