1. Əl tutan, kömək edən, mədəd olan.
2. Bir işdə başqasına muzdla kömək edən adam; köməkçi.
Hər dəfə çörək bişirən vaxt Həlimə xala … övrət qonşularından özünə mədədçi çağırardı.
сущ., прил. куьгьн. 1. медет тир, гъил кьадай. куьмекдай (кас); 2. са кардал масадаз гьакъидихъ куьмекзавай (кас); куьмекчи
Полностью »сущ. разг. I см. mədədkar 1 2. помощник, помощница (тот, кто помогает к ому-л. за плату)
Полностью »(Naxçıvan) köməkçi, köməyə gələn adam. – Adam gərək elə iş görə ki, dara düşəndə bir mədədçisi olsun
Полностью »