mahrem
[ər.] сущ., прил. 1. гзаф мукьва, сир сад тир, дуст яз гьисабнавай, рикӀин дуст; məhrəm olmaq мукьва хьун, рикӀин дустар хьун; 2
Tam oxu »ə. 1) evlənməsinə yol verilməyən yaxın qohum; 2) hərəmxanaya girib-çıxmaq hüququ olan kişi; 3) yaxın dost; 4) m
Tam oxu »I сущ. люди, находящиеся в близких родственных отношениях, которым по шариату противопоказано бракосочетание II прил
Tam oxu »sif. və is. [ər.] 1. Çox yaxın sayılan, yaxın dost sayılan; sirdaş. O gedəndən bəri bir məhrəmim yox; Ləzzətim yox, söhbətim yox, dəmim yox
Tam oxu »