məndil
məndil
is. [ər.] 1. Cib dəsmalı, yaylıq. Xətayini görcək xəta eylədim; Ləl, gövhər bir məndilə bükülmüş. Aşıq Valeh
Полностью »1 сущ. устар. 1. носовой платок 2. диал. косынка (треугольный платок) 2 сущ. прошлогоднее сено, подкладываемое под стог для его сохранности
Полностью »I (Quba) ləçək. – Ağız, məndilüvi bərk bağla, sürüşüb düşər II (Quba) taya vurarkən otun çürüməməsi üçün altdan qoyulan köhnə ot
Полностью »