MƏNDİL₁

is. [ ər. ]
1. Cib dəsmalı, yaylıq.
Xətayini görcək xəta eylədim; Ləl, gövhər bir məndilə bükülmüş. Aşıq Valeh.
Cibindən bir məndil çıxarıb göz yaşlarını silir. H.Cavid.

2. məh. Ləçək.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • MƏNDİL məndil bax dəsmal 1
MƏNDİL₂
MƏNDULƏ

Digər lüğətlərdə

VIP-го́сть извини́тельный обры́биться перекре́щивать повора́чивать подогре́вный свиса́ющий густонаселённый мандолини́ст откупи́ться по́льзовать актуариус сугубый barlow distension docent fore-body pendency tular(a)emia взмывать возразить медяшка отколоться отскрести разнокалиберный