NABALİĞ

sif. [ fars. na… və ər. baliğ] köhn. Həddi-büluğa çatmamış.
[Heydər bəy Tükəzə:] Ərin uşaq deyildi, nabaliğ deyildi, biz onu tovlayıb aparaydıq! M.F.Axundzadə.
Tifli-nabaliğ ikən məktəbə etdikdə davam; Sən təcəlla eləyib qəlbimə qıldın ilham. A.Səhhət.
[Kəblə Rəcəbəli:] Bəli! Nabaliğ uşaq öz təklifini anlamaz. Ə.Haqverdiyev.

NAAVAND
NABAT

Digər lüğətlərdə

ввари́ть грему́чка иридо́лог исщерби́ть кала́чница остеологи́ческий панье́ подде́лать почто́вые рокота́ние углево́й ка́мень порцио́нный bionic circumstance enchanter foramen hot spot littérateur propylon Reuben sandwich three-engined weightlessness залеплять столяр