1. Sancan heyvanlarda (əqrəb, arı və s.-də) sancdıqları yerə zəhər buraxmaq üçün orqan.
Əqrəb kimi neştər gücü var dırnağımızda.
// Məc. mənada. Allah yaman gözdən saxlasın, gözəl ceyildir.
Düşmən gözünün neştəridir.
2. Yaranı, çibanı və s. yarmaq, deşmək üçün ikiağızlı, itiuclu cərrah bıçağı.
[Kəlbalı] yəhərqaş xurcunda həmişə neştər və biz gəzdirər.
Zabit elə bağırdı ki, sanki … yetişmiş çibanına neştər soxdular.
□ Neştər kimi – ucu çox iti şey haqqında.
…[Qızın] kirpikləri isə bir neştər kimi göz bəbəklərini yarmağa çalışırdı.
…[Qızın] bu yanıqlı sözləri və kədərli baxışı qocanın qəlbinə neştər kimi sancıldı.
Neştər vurmaq – bax neştərləmək.
Aşiqəm bir dəm ara; Neştər vur bir damara; Məni zülfün vurubdu; Vurdurma bir də mara. ( ).