NİKBƏT

is. [ ər. ] Talesizlik, bədbəxtlik, iqbalsızlıq.
□ Nikbət tutmaq – hər tərəfdən bəla üz vermək, bədbəxtlik basmaq.
Nədənsə [Hacı Sultanı] yenə nikbət tutdu. S.Hüseyn.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • NİKBƏT nikbət bax bədbəxtlik 1
NİKAHSIZ
NİKBİN

Digər lüğətlərdə

валово́й взаи́мность малоприго́дный передрема́ть пескари́ный прикрепи́ть роллс-ро́йс роти́роваться станмио́ль тунне́льщик удобочита́емость ухвати́ть чувстви́лище маршеви́к отряди́ть перечи́стка corni cross wind enate huckaback municipalism news-sheet powered поучение факультет