NƏCABƏT

is. [ ər. ] Nəciblik, əsillilik, təmiz bir nəslə mənsubiyyət, soyluluq.
[Naçalnik:] Oğlan, sözünü de, nəcabətini isbat eləmək qoy sonraya qalsın? M.F.Axundzadə.
Qoy nə əslin, nəcabətin olsun; Nə nəcibanə halətin olsun. M.Ə.Sabir.
[Nəcəf bəy:] Mənim əslim və nəcabətim heç vədə qəbul eləməz ki, mənim evimə it-qurd qızı gəlsin. Ə.Haqverdiyev.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • NƏCABƏT NƏCABƏT [Şamxal:] Amma buna baxmayaraq, mən belə hesab edirəm ki, bizim millətin əsas cəhəti nəcabətdir (Anar); ALİCƏNABLIQ Alicənablıq əsri deyil, bi
  • NƏCABƏT əsillik — alicənablıq
NƏBZ
NƏCABƏTLİ

Digər lüğətlərdə

злати́стый ларьёвщица малосозна́тельный предсме́ртный пыжья́новый афе́лий вы́валять кретини́зм отмы́ться пост... слог шерстопряде́ние што́льня Aeschylean blasty contrafagotto dropsical exclaim impertinence Key West roil speculative undercroft обмолот фототипия