NƏCABƏT

is. [ ər. ] Nəciblik, əsillilik, təmiz bir nəslə mənsubiyyət, soyluluq.
[Naçalnik:] Oğlan, sözünü de, nəcabətini isbat eləmək qoy sonraya qalsın? M.F.Axundzadə.
Qoy nə əslin, nəcabətin olsun; Nə nəcibanə halətin olsun. M.Ə.Sabir.
[Nəcəf bəy:] Mənim əslim və nəcabətim heç vədə qəbul eləməz ki, mənim evimə it-qurd qızı gəlsin. Ə.Haqverdiyev.

Синонимы

  • NƏCABƏT NƏCABƏT [Şamxal:] Amma buna baxmayaraq, mən belə hesab edirəm ki, bizim millətin əsas cəhəti nəcabətdir (Anar); ALİCƏNABLIQ Alicənablıq əsri deyil, bi
  • NƏCABƏT əsillik — alicənablıq
NƏBZ
NƏCABƏTLİ

Значение слова в других словарях

биндю́жник впро́желть итого́ Кама́ринская назанима́ть обмара́ться плотоя́дные пря́сельный ша́мкающий дезадапти́роваться команди́рский обля́пать тантри́стка Христа́ ради я́блоня малик affronté antiparallel busher chukker moonshot альвеола нагреться раздолье третьесортный