1. Ov vurmaq, şikar etmək. Dovşan ovlamaq.
– [Dəlilər] səhərdən kövşəndə ceyran ovlayırlar. “ ”.
[Piri baba:] Yasəmən, gör sənə nə kök qırqovul ovlamışam.
// Balıq tutmaq.
2. məc. Çalmaq; ələ keçirmək, ələ gətirmək.
[Tarxan:] O gözəl qız, o ovçu, şux tərlan; Könlünü ovlamış sənin.
Hər şeyi ovlamaq olsa da, məncə; Sevən könülləri ovlamaq olmaz.