Nil çayının sahillərində yaşayan misirlilər şumerlərdən yazı yazmağın əsas prinsiplərini öyrənmişdilər. Ancaq onlar simvolları şumerlər kimi gilin üzərinə çəkmirdilər. Çayın sahillərində müxtəlif məqsədlər üçün istifadə oluna bilən qamış bitirdi. Bu qamışdan səndəl düzəltmək, hətta gəmi qayırmaq olurdu. Saplağından isə yemək bişirilirdi. Bundan əlavə, misirlilər kəşf etmişdilər ki, bu qamışın saplaqlarını uzun zolaqlar şəklində kəsib sıra ilə yanyana düzməklə, üstünə eyni saplaqlardan eninə yığaraq əvvəlcə suda islatmaq, sonra günəşin altında qurutmaqla üzərinə rənglə istənilən simvolu asanlıqla çəkmək mümkün olan açıqrəngli, elastik səth əldə etmək olar. Misirlilərin bu qamışı adlandırdıqları söz yunanların qulağında papiros, romalılarınkında isə papirus kimi səslənirdi. Papirus qədim dünyada üzərində yazı yazmaq üçün ən geniş yayılmış materiala çevrildi.
Təxminən 105-ci ildə Çində yaşayan Tzay Lun adlı bir saray əhli köhnə kisə, saman və s.-ni emal edərək papirusa bənzər yumşaq material əldə eləməyə imkan verən üsul icad etdi. Tədricən bu üsulun bütün dünyaya yayılmasına baxmayaraq, əldə olunan material papirusu xatırladırdı. Fransız dilində bu söz “papier”, ingilis dilində isə “paper” (kağız) oldu. (Ayzek Azimov. Sözlərin tarixi)
