1. Parça-parça etmək, tikə-tikə doğrayıb, kəsib paralamaq; doğramaq. Kağızı parçalamaq.
– Köpək madyanın alt dodağını dartıb parçaladı.
// Bütöv bir şeyi kəsmək, bölmək, doğramaq. Əti parçalamaq.
// Məc. mənada.
[Şamil] uzaqdan-uzağa alman əsgərini görəndə … birbaş irəli atılıb onu dırnaqları ilə parçalamaq istəyirdi.
// Dişi ilə kəsik-kəsik etmək, parça-parça etmək, dağıdıb tökmək, öldürmək. Canavar qoyunu parçalamışdı.
– [Kərim baba:] …Bir gün eşitdim ki, kəndin yaxınlığında pələng üç inək parçalamışdır.
// Məc. mənada.
İncə bir riqqət Rübabənin könlünü parçaladı.
2. Bir neçə hissəyə ayırmaq, bölmək.
3. xüs. Tərkib hissələrinə, elementlərinə ayırmaq. Kimyəvi reaksiya nəticəsində suyu parçalamaq.