PUÇUR
сущ. 1. кӀурукӀ, тӀур (ттарцин); 2. рах. стӀал-стӀал, курум-курум авахьзавай гьекь, гьекьедин стӀалар.
“Puçur-puçur tər tökür” deyirik. Tər ağac puçuruna oxşadığı üçün belə işlədirik. Sözün əsli burcaq kimi olub (türkmənlərdə indi də işlədilir)
Tam oxu »сущ. разг. 1. почка (зачаток цветка, листка, побега). Puçur qablanışı почкосложение (расположение зачатков листа, стебля или цветка в почке) 2
Tam oxu »(Gəncə, Qazax, Şəmkir, Şuşa, Tovuz, Zaqatala) tumurcuq. – Puçur xırdadı (Qazax); – A bala, ağajın puçurun niyə qırıf tökürsən! (Tovuz); – Ağacın puçur
Tam oxu »is. 1. Tumurcuq. Mən sakitcə dayanıb ağaca baxır, puçurlarına … diqqət edirdim. Mir Cəlal. 2. dan. Damcı-damcı axan tər, tər damcıları
Tam oxu »