I
сущ.
1. заика (тот, кто страдает заиканием)
II
прил. косноязычный (страдающий расстройством речи)
2. картавый (неправильно, нечисто произносящий звуки “р”, “л”)
is. 1) bègue m, f ; vice m de parole, vice de prononciation ; psellisme m ; 2) qui a un vice de prononciation ; məc
Tam oxu »1. Pəl sözünün bir mənası “dil” demək olub. Pəl qatmaq ifadəsi də sözlə (dillə) işə mane olmaq deməkdir
Tam oxu »sif. Dilini dişlərinin arasına alaraq danışan, buna görə də “r”, “l” və s. səsləri düzgün tələffüz etməyən
Tam oxu »