QAİB
gözlə görünməyən, məkanı bilinməyən; Allah, Tanrı.
[ər.] сущ. 1. авачир, гьазур тушир, татанвай, чкадал алачир; // qaib olmaq квахьун, вилерикай квахьун; 2
Полностью »QAİB – ZÜHUR Ceyran söz anlar kimi sıçrayıb meşədə qaib olur (Çəmənzəminli); Gecmi, tezmi bilməm, amma həqq edər bir gün zühur (M
Полностью »прил. 1. отсутствующий 2. исчезнувший, скрывшийся, не пришедший, не явившийся куда-л. 3. в грамматике: третье лицо (лицо, не участвующее в речи); qaib
Полностью »[ər.] 1. Olmayan, hazır olmayan, gəlməmiş, gözdən uzaqda olan (hazır müqabili). Bu gün məktəbdə bir nəfər də olsun, qaib yoxdur
Полностью »