QİBTƏ₁

is. [ ər. ] Başqasının üstünlüyünü, müvəffəqiyyətini, xoşbəxtliyini və başqa yaxşı cəhətlərini görüb, bunların özündə də olmasını arzulama, bunların həsrətini çəkmə.
Cəmil Tahiri tanıdı və onun məharətinə qibtə ilə baxıb, xəfifcə bir tərzdə gülümsədi. M.Hüseyn.
[Şagirdlərdən] bir çoxu hörmət, bəzisi də qibtə hissi ilə Mehmanın vəsiqəsinə baxmaq istəyirdi. S.Rəhimov.
Nərgiz xanımın kitabxanası isə həkimlər aləmində qibtə doğuran çox zəngin kitabxana idi. Ə.Məmmədxanlı.

□ Qibtə etmək – başqasının üstünlüyünü, müvəffəqiyyətini, xoşbəxtliyini və başqa yaxşı cəhətlərini görüb, bunların özündə də olmasını arzu etmək, həsrətini çəkmək.
Əhməd Əşrəf kimi yoldaşlarına qibtə edərək: “Bəxtiyar adamlar!” deyirdi. A.Şaiq.
Müdərrislərimiz ondakı məharətə qibtə edirdilər. İ.Əfəndiyev.
Qibtə edəsiniz də mənə, şübhəsiz, siz məndən min dəfə bəxtəvərsiniz. O.Sarıvəlli.

// Bəzən paxıllıq mənasında da işlənir.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • QİBTƏ qibtə bax paxıllıq
  • QİBTƏ paxıllıq
QİBTƏ₂
QİBTƏKEŞ

Digər lüğətlərdə

безотва́льный де́душка моноти́пы ова́льность перево́зчицкий портсига́рчик ро́мбовый смека́листость фульгури́ты хло́потно чуда́чить горемы́чный отда́иваться сжима́емость троцки́стский burin duress mixty-maxty special injunction Taal talcose застава ползти проливной тошнота