QOCALMAQ

f.
1. Qoca olmaq, qocalıq yaşına dolmaq. O çox tez qocaldı.
– Cavanlar gəldi dünyayə, qocaldım, heyf, pir oldum. S.Ə.Şirvani.
Əfsus qocaldım, ağacım düşdü əlimdən; Səd heyf, cavanlıq! M.Ə.Sabir.

2. məc. Köhnəlmək, gücdən düşmək, yıpranmaq.
Köhnə dünya qocalır, bu döyüşdə qartalır. R.Rza.

Sinonimlər (yaxın mənalı sözlər)

  • QOCALMAQ QOCALMAQ Əfsus qocaldım, ağacım düşdü əlimdən (M.Ə.Sabir); BELİ BÜKÜLMƏK (fr.v.) Saqqal ağarıb, bel bükülüb, dinmə filani! Ovqatın olub təlx (M
  • QOCALMAQ köhnəlmək
  • QOCALMAQ yaşlaşmaq
QOCALMA
QOCALMIŞ

Digər lüğətlərdə

жена́ исчерни́ться ледоло́мный пло́йчатость рассчита́ться русофо́бски снопо́вка э́ллипс багряни́ца внесисте́мный гран при́ лапча́тка нагрева́ться прищемля́ть страхделега́тка ampelopsis Chengteh demonstration implantation liferent open range vulgarian должен мочеточник отпугнуть