QOCALMAQ

f.
1. Qoca olmaq, qocalıq yaşına dolmaq. O çox tez qocaldı.
– Cavanlar gəldi dünyayə, qocaldım, heyf, pir oldum. S.Ə.Şirvani.
Əfsus qocaldım, ağacım düşdü əlimdən; Səd heyf, cavanlıq! M.Ə.Sabir.

2. məc. Köhnəlmək, gücdən düşmək, yıpranmaq.
Köhnə dünya qocalır, bu döyüşdə qartalır. R.Rza.

Синонимы

  • QOCALMAQ QOCALMAQ Əfsus qocaldım, ağacım düşdü əlimdən (M.Ə.Sabir); BELİ BÜKÜLMƏK (fr.v.) Saqqal ağarıb, bel bükülüb, dinmə filani! Ovqatın olub təlx (M
  • QOCALMAQ köhnəlmək
  • QOCALMAQ yaşlaşmaq
QOCALMA
QOCALMIŞ

Значение слова в других словарях

двоеду́шный долета́ться напа́хивать перекисли́ть принуди́ловка гляциоло́гия зазыва́ние иглообра́зный наливно́й скати́ться субъе́ктный фанзовый штемпелева́ние борть влаять apposite bind off cantilever wing demeritorious end-play guesstimate sanserif накопить протоактиний селянин