QUBAR

ər. qübar

1. Toz.

2. Məcazi mənada: kədər, dərd, qəm, qüssə. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)

Dastanlarda həm həqiqi, həm məcazi mənada işlənir.

Ürəyi qubar elədi. Dəlilər yadına düşdü. (“Koroğlunun Qars səfəri”)

*

Səksənində sinir yenər dizinə,

Doxsanında qubar qonar gözünə,

Koroğlu der, çünki yetdin yüzünə,

Uca dağ başında kola bənzərsən.

                           (Əndəlib Qaracadaği “Şeirlər məcmuəsi”)