1. Üzərində qıllar olan, sərt tüklü, tük gətirmiş, bədənini çox tük basmış. Qıllı qaban.
– Hətta Dəmir adlı qıllı boz köpək də … gözlərini tütəkdən ayırmaz və ara-sıra həzin bir səslə zingildərdi.
Əsgər qarıdan aralandı və dərəyə endi. Qapıda yatan boz qıllı itlər yerindən dik atılıb Əsgərə cumdular.
// Kobud qoyun dərisindən tikilmiş. Sazaqlı bir sabah idi, yel adamı kəsirdi.
Qamış və kolluqlar arxasından qıllı papaqlar görünməyə başladı.
2. məc. köhn. Qanmaz, kobud, qanacaqsız mənasında.
