is. [
ər. ]
1. Qafillik, xəbərsizlik.
Qılma bizi qəflət ilə mədhuş; Həmsöhbətin eyləmə fəramuş. Füzuli.
[Ziba xanım:] Vay sənin halına, vay sənin halına ki, qəflət gözünü örtübdür. M.F.Axundzadə.
Bülbül, keçirtmə bağda qəflətdə ömrünü. S.Ə.Şirvani.
□ Qəflətdə olmaq – xəbərsiz olmaq, bilməmək.
Həqiqətdə də mən öz səmimi dostlarım haqqında qəflətdə olmuşam. M.S.Ordubadi.
2. Cəhalət, avamlıq.
□ Qəflətdə saxlamaq – qəsdən ayılmağa, başa düşməyə qoymamaq, cəhalətdə saxlamaq.
3. Diqqətsizlik, qeydsizlik, huşsuzluq, səhlənkarlıq.
□ Qəflət eləmək (etmək) – diqqətsizlik, qeydsizlik göstərmək; unutmaq, nəzərdən qaçırmaq; səhlənkarlıq etmək.
[Ağa Kərim:] Ağa Mərdan hər nə istəsə, ona yol tapar; onun müqabilində gərək qəflət eləməmək. M.F.Axundzadə.
◊ Qəflət yuxusu – ətrafında baş verən hadisələrdən tam xəbərsizlik.
Vaiz sözünə tutma qulaq, qafil olma, kim; Qəflət yuxusunun səbəbi ol fəsanədir. Füzuli.
…Qadından təsadüfi öyrəndiyi əhvalat Xəlili sanki qəflət yuxusundan oyatdı. M.Hüseyn.