RİCƏT

\[ər.\] сущ. 1. кьулухъ элкъуьн, кьулухъ хъфин, атай чкадихъ гьерекат хъувун, хтун; эвел авай (хьайи) чкадиз хъфин (хтун); кьулухъ хьун; ricət etmək кил. ricət 1); 2. дин. къияматдин юкъуз кьейибурал ччан хтана цӀийи кьилелай мяшердал хтун; 3. пер. метлебдилай къерехдиз экъечӀун, асул месэла туна, маса затӀарикай рахун ва я кхьин.
RİCA
RİÇAL
OBASTAN VİKİ
Ricət
Ricət — lirik-epik əsərdə müəllifin təsvir olunan şəxsə və hadisəyə münasibətini ifadə edən parçadır. Sözün mənası "haşiyə çıxmaq" dır. Ona görə də ricətə haşiyə də deyilir. Ricətdə müəllif haqqında danışdığı hadisələri öz dövrü ilə əlaqələndirir, öz düşüncələrini əks etdirir. Poemalarda və ya mənzum romanlarda lirik ricətdən daha çox istifadə olunur. Ricət əsərə lirrik ruh, emisonallıq gətirir. Nizami "Xosrov və Şirin" əsərində Hörmüzün ölümünü qələmə aldığı yerdə zəmanənin insanlara etdiyi zülmdən, ədalətsizlikdən danışır.

Digər lüğətlərdə

ви́ни выкола́шивание гру́шка марафо́н обса́лить однозу́бый открахма́ливаться то́мик тормоше́ние ботвоубо́рочный воскресе́ние застрахова́ться незаинтересо́ванный перепла́вка побо́рница таитя́нин тре́зво зевать кренгельс conflagration danger section efficiency Lombardic rag-wheel Sogdian