İFÇİN

1. Möhkəm, yaxşı, səliqəli.

2. Tamam, bütün.

3. Bir ifçin4 naldır. (“Koroğlu” dastanının lüğəti)

Elə ki Rövşən Qıratı, Düratı ifçin yəhərləyib, atasının bərabərinə çəkdi, Alı kişi hər şeyi hazır görəndə evə girdi, haman qılıncı gizlətdiyi yerdən götürüb, oğlu Rövşənə verib dedi... (“Alı kişi”)

*

Qıratı ifçin yəhərləyib Koroğlunun qabağına çəkdilər. Elə bil ki, Koroğlunun dili lal olmuşdu. (“Həmzənin Qıratı aparmağı”)

*

Nalbənd heç bir söz deməyib təzədən Qıratın ayağını ölçüb dörd dənə yaxşı ifçin nal kəsib Qıratı nallamağa başladı. (“Dəmirçioğlunun Çənlibelə gəlməyi”)

İDÜGİ
İĞRAR

Значение слова в других словарях

вахтпо́ст мосла́стый носови́тый прохрусте́ть самонаведе́ние фитотро́ника жу́хлый коррози́ровать пингви́нчик полнозву́чный потопать резе́рвный спелеотури́стка судоподъём сосать buttonholder cover-point dry-stone Maria metrist progne sooth vitrescible урбанистка шестерик