(Cəbrayıl, Zəngibasar) gah. – Ara oxuyur, ara da yazır (Zəngibasar)
(Ordubad) taxtaya bəzək vurmaq üçün dülgərlikdə işlədilən kiçik rəndə. – Ussa qəpinin bəzəyin araçarnan düzəldir
(Çənbərək) işıqlanmaq. – Ay Hajalı, arağaşdanıf, gə gedəx’
(Lənkəran) nanə cövhəri. – Arağnanə sancının dərmanıdı
(Qazax) yersiz sorğu-sual edən. – Söylü qarı yaman araxçısoraxçıdı
(Təbriz) sütun. – Bi ağaşdan ikiüş aral çıxırdı
(Kürdəmir) boyunbağının ortasına salınan qiymətli bəzək şeyi. – Bu boyunbağının aralığı çox baha alınıb
I (Qazax, Şəmkir) hər tərəfi su ilə əhatə olunan quru yer, adacıq. – Malı aralığa buraxmışıx (Qazax); – Aralıxda yaman odun var, gedif gətirməy isdi:r
(Dərbənd) tövlə. – Malları sal arana, qaçar; – Hamı heyvannarı salıb aranın qapısın ürt
(Bakı, Salyan) çox az, az-maz, azca, ötəri. – Bu ö:n tikilmegi aransaran yadıma gəlir; – Aran-saran yadımda qalıv (Salyan); – Sona yadıma lap aransara
I (Ordubad) aran, düzənlik. – Aranbasar yerrərində çeşməni külüngnən çıxarallar II (Meğri) yaylaqla aran yerlər arasındakı ərazi
(Qazax) biçin işlərini qurtaranadək yayda aranda qalan adam. – Arançılar piçinnən soηra gəlellər
(Qazax) yeyilən yabanı bitki adı. – Afərin, dur get, araotu yığ gəti
(Qax) alət
(Tovuz) əkinin yaz suyu. – Əkinin yaz suyuna arassuyu, qış suyuna şumsuyu deyərix’
(Cəbrayıl, İmişli) bərabər. – Cıdırda boz atnan sarı at arba gedirdilər (İmişli); – İkisi də arba gəldilər (Cəbrayıl)
(Çənbərək) ağac adı. – Yaman ardanış biter bu dərələrdə
(Salyan) addım. – Ardo:i bö:g olan at yegin olar
arğac keçmək: (Füzuli, Salyan, Şəki) təsiri keçmək. – Bı arğac sənnən keşdi (Salyan); – Nağarmısıssa, arğaş sizdən keçitdi (Şəki); – Gənə arğaş sənnən
I (Culfa, Qazax, Naxçıvan, Ordubad, Zəngilan) vəhşi qoç. – Oyçu Mansır bir arğalı vurmuşdu; – Arğalı kimi mələdi (Qazax); – Arğalı yaman bijdi, onu hə
(Qazax, Sabirabad, Şəmkir, Tovuz) arıq. – Arğaz adam tərrəməz (Sabirabad); – Quru Xalıx arğaz adamdı; – İndi ad qoyuflar ona Xalıx, bir az arğazdı da,
(Qazax, Şəmkir) nəsil. – Beş arxadı biz sırxanadan istifa:də ele:rdix’; – Yeddi arxa dolanannan bəri görüşüf (Qazax); – Onun yeddi arxa dolanına nəhlə
I (Füzuli) arağac. – Bizim qurd arxajdı II (Başkeçid, Borçalı) ilin isti fəsillərində sürü və naxırların açıq havada yatdığı müəyyən yer
(Qax) pendir suyu
(Daşkəsən) həyətyanı sahə. – Arxanca qartof əkerix’, qardalı əkerix’
(Gəncə) bax arxaj II. – Beyjə heş xəvərimiz olmuyuf, qoyun arxaşdan yellənif, özünü meşiyə verif, çaqqal üş toğlu yaralıyıf
(Füzuli, Oğuz, Şəki) bax alxıt. – Arxıdı yu, sora qoy (Şəki)
(Füzuli, Oğuz, Şəki) bax alxıt
(Ağdam, Füzuli, Qazax, Quba, Şahbuz, Şəmkir, Tovuz) bax ari. – Aydan arıyam, sudan duruyam (Şahbuz); – Aydan arı, sudan duru (Qazax); – Aydan arı, gün
(Göyçay) arı saxlamağa həvəskar
(Ordubad) arıq, cansız. – Ə, arığ-ənizə, kəs səsi:
(Başkeçid) quş adı
(Şahbuz) arıxana, arı səbətləri qoyulan yer. – Səbəti apar qoygunan arılığa
(İmişli) təmizlənmək, bəzənmək, yuyunmaq. – Toy olmamış görürsən, qızlar yuyunuf arınıllar
(Quba, Xaçmaz) təmizləmək. – Ağacın pöhrələrin arıtdaduğ (Quba); – Aş pişirmağa dügi arıtdaduğ (Xaçmaz)
(Qazax, Şəki) bax arıtdamağ. – Yetim bir çuvux kəsdidi, arıtdadı, xanıma verdi (Qazax)
(Bakı, Xaçmaz) təmiz, saf. – Aydan ari, sudan duri (Bakı)
(Tərtər) o biri
(Şəmkir) həvəskar, həvəsli. – Mən işkiyə bir o qədər armax dəyiləm, amba yeri tüşəndə ayax gözdüyərəm
(Füzuli) yaz suyu. – Zəmiyə üş su vırardıx: çilə suyu, armıdavat, bir də dən suyu
(Şəki) ədavət
(Gəncə, Zəngibasar) paltar yuyulduqdan sonra qalan çirkli su; murdar su. – Ağız, paltarı yuyuf, aroyu niyə hayata tökürsən (Gəncə)
I (Tabasaran) göy qurşağı II (Qazax, Şəmkir) növbə ilə oğlan və ya qız (doğmaq, olmaq). – Sona arpa-buğda doğor, nişil oğlan doğdu, biyil də qız doğuf
(Gəncə, Qazax, Şəki, Şuşa) utanmaq, həya etmək, xəcalət çəkmək. – Xalxdan arraneram, yoxsa bu işə heş boyun qoymaram (Qazax)
(Qazax, Şəmkir) heyvanın budunun aşağı hissəsi. – Meytixan qoynun arsalasını qanğırdı qırdı (Qazax); – O arsalıyı gəti, bir tişimə çekim (Şəmkir)
(Göyçay) arx
I (Ağdam) balkon, eyvan II (Ağdam) uşaq oyunu adı III (Ağdərə) balaca pilləkən
(Göyçay) artımlı. – Darı çox artımcıl əkindi
I (Ağdam, Şəki) bax artıma I II (Şəmkir, Yevlax) bax artıma II
(Füzuli) boz dişi dəvə