Диалектологический словарь азербайджанского языка.

  • KABALAK

    (Zaqatala) kəpənək

    Полностью »
  • KABAY

    (Zaqatala) kəpənək

    Полностью »
  • KA:BƏ

    (Bakı) qarğıdalı. – Qalxoz bi:l əmeg güninə xeyli ka:bə vərdi

    Полностью »
  • KADU

    (İrəvan) qabaq

    Полностью »
  • KAF

    kaf keşməx’: (Meğri) ac qalmaq. – Heyvannar kaf keşdilə dünənnəri

    Полностью »
  • KAFDARSIYIR

    (Ucar) qoca canavar. – Kafdarsıyır kəndə girməz

    Полностью »
  • KAĞ

    I (Cəbrayıl, Meğri, Zəngilan) qışda qoyun və quzuların saxlandığı üstüörtülü yer. – Fərzalı qoyunu kağa yığdı (Zəngilan); – Qoyunu əvvəlimci dəfə payı

    Полностью »
  • KAĞA

    (Şərur) mağara

    Полностью »
  • KAĞAL

    (Qarakilsə, Şəmkir, Tovuz) tənbəl. – Səni kimi kağal adam olmaz, niyə gedif bircə dəfə o mamaηnan görüşmürsəη? (Şəmkir)

    Полностью »
  • KAĞALA

    (Ağbaba) kiçik səbət. – Qoyunnara bir kağala ot verdim

    Полностью »
  • KAĞALAX

    (Oğuz) cəhrənin iyinə keçirilən dəyirmi taxta

    Полностью »
  • KAĞALLIX

    (Tovuz) tənbəllik. – Qırmızı Meyti kağallıxda təx’di, o:nçun da qojalmır

    Полностью »
  • KAĞAN

    (Çənbərək, Gədəbəy, Gəncə, Qazax, Tovuz) xışın və ya arabanın qolunu boyunduruğa birləşdirən qayış. – Boyunduruğun kağanı yiyilif, onu düzəlt (Tovuz);

    Полностью »
  • KAĞANQIRAN

    (Şəmkir) məc. – qanmaz. – Ə:, sən nə kağanqıran adamsaη, bir sa:tdı çağıreram, niyə cavaf vermersəη?

    Полностью »
  • KAĞANNAMAX

    (Çənbərək) arabanın qolunu qayışla boyunduruğa birləşdirmək, bağlamaq. – Durum haravıyı kağannıyım, tezdən qoşax haylıyax

    Полностью »
  • KAĞANNIX

    (Şəmkir) boyunduruğun üst hissəsi üçün yararlı ağac. – Dağe:dəji:x’, yaxşı kağannıx gətirejəm

    Полностью »
  • KAĞÇI

    (Şərur) alaq edən, kətmənçi. – Kağçılar da vər başında durmıllar

    Полностью »
  • KAĞLAMAX

    (Şərur) alaq etmək. – Kərdi-kərdi <lək> kağlaram

    Полностью »
  • KAH

    I (Əli Bayramlı, Salyan, Kürdəmir) tülkü yuvası II (Bakı, Salyan) kiçik ev, daxma. – Kişi axşamacan girib kaha, bağda-bağatda da işdəmir (Salyan)

    Полностью »
  • KAHA

    (Saatlı) bax kah

    Полностью »
  • KAHAL

    I (Mingəçevir, Şəki, Zəngilan) 1. könülsüz (Mingəçevir, Şəki). – Çox kahal ca:f verdi (Mingəçevir); – Qəhrəmanı gördüm, mq: çox kahal salam verdi (Şək

    Полностью »
  • KAHIL

    (Göyçay) çiy

    Полностью »
  • KAHİ

    (Ordubad) kaha, mağara. – O yağışda kahi dadımıza çatdı

    Полностью »
  • KAHLA

    (Dərbənd) hasarın altından keçən su yolu, deşik

    Полностью »
  • KAXI

    (Bolnisi) dağda tikilən çoban dəyəsi, alaçığı

    Полностью »
  • KAKƏ

    (Zaqatala) xəmir xörəklərindən birinin adı

    Полностью »
  • KAKROÇİK

    (Kəlbəcər) hülqum. – Tütərəm sənin kakroçikinnən, o qədər vurərəm ki, lap ölərsən

    Полностью »
  • KAKUR

    (Xaçmaz) qozbel (adam)

    Полностью »
  • KA:L

    I (Salyan) 1. zəif, pis. – Həsən bi az ka:l eşidir, bərkdən di 2. könülsüz, həvəssiz. – Cücələr arpanı çox ka:l yiyir II (Cəlilabad) soyuq, laqeyd

    Полностью »
  • KAL

    I (Kürdəmir, Naxçıvan, Şəki) kobud. – Əhməd, sən çox kal adamsan ha! (Naxçıvan); – Bi dəfə mən unnan kal söz eşitməmişəm (Şəki) II (Naxçıvan) şiv, ağa

    Полностью »
  • KALA

    I (Culfa, Ordubad, Şərur) açılmamış pambıq qozası. – Sahədə çoxlu kala qalsa, yığıb verəco:ux mala (Ordubad); – Bir kolda yüz kala olur (Şərur) II (Də

    Полностью »
  • KALABAYÇI

    (İmişli) Kərbəlaya gedən, zəvvar. – Kalabayçılar qayıdanda bı da gəldi

    Полностью »
  • KALADURAN

    (Qazax) buğaya gəlmə həddinə çatmış. – Bu camış düyəsi kaladurandı

    Полностью »
  • KALAFA

    I (Şərur) quyu. – Bırdan arxa kimi kalafalar var II (Ağcabədi, Basarkeçər, Çənbərək, Füzuli, Xanlar, Kəlbəcər, Qarakilsə, Qazax, Naxçıvan, Oğuz, Ordub

    Полностью »
  • KALAFALIX

    (Xanlar, İmişli, Kəlbəcər) xarabalıq. – O vaxdı o kalafalıxda da oluflar, buanda düzdə də oluflar (Xanlar); – Quzu kalafalıxda otdor (İmişli)

    Полностью »
  • KALAFƏTİR

    (Salyan) acımamış xəmirdən bişirilən qalın lavaş. – Xama acımasa da, apar kalafətir elə ye

    Полностью »
  • KALAFIR

    (Gədəbəy) öz yağında bişirilən ət. – Kalafırı da yə:ndə sarımsağ ola Kalafır eləməx’ (Ağbaba) – oğurlamaq

    Полностью »
  • KALAH

    (Masallı) güc, qüvvə, taqət ◊ Kalahın kəsmək – əldən salmaq, yormaq. – Zalım oğlu kalahımı kəsdi

    Полностью »
  • KALAX

    (Ordubad) azca iriləşmiş yemiş (tağda). – Kalax tağda yemişin irisinə deyərıx

    Полностью »
  • KALAN

    I (Lənkəran) küt. – Ədə, nə kalan adamsan, bir iş də bacarmırsan II (Bakı, Balakən) çox, çoxlu. – Mirinin toyuna kalan adam gəlmişdi (Bakı); – Səmədin

    Полностью »
  • KALAPA

    kalapa qoymax: (Meğri) məhv etmək, korlamaq. – Diyriymi Əşənin əcar comuşu, çər dəymiş, kalapa qoydu

    Полностью »
  • KALAPIR

    I (Basarkeçər, Çənbərək) biçənəyin kənarı, ətrafı. – Kalapırdan Zeynəf qarı xeyli ot döyşürdü (Çənbərək); – Camahat böyün kalapırdan ot biçirdi (Basar

    Полностью »
  • KALAV

    (Füzuli) bünövrə. – Əvin əzzəl kalavın düzəltməx’ lazımdı

    Полностью »
  • KALAVA

    (Əli Bayramlı) dərə. – Dağın ətəklərinnən başlanan kalava dəmir yol xəttinə kimi uzanırdı

    Полностью »
  • KALAVAT

    (Meğri) ağacları qırılıb əkin sahəsinə çevrilmiş tala

    Полностью »
  • KALBƏR

    (Bakı) qanmaz. – Nə kalbər adamdu

    Полностью »
  • KALÇA

    (Gəncə, Qazax, Şəmkir, Tovuz) camışın bir yaşa qədər olan erkək balası. – Kalçıyı qoyma, qardalıya girdi (Şəmkir); – Yeni olanda kalça deyillər camış

    Полностью »
  • KALDİYAR

    (Oğuz) qarışıq. – Birdən kaldiyar olarsan ha?

    Полностью »
  • KALEXLAMAX

    (Meğri) bir yerə yığmaq, toplamaq. – Bı daşi elə burdecə kalexlarsan

    Полностью »
  • KALIŞ

    (Quba) ayaqqabı. – Üzi günnən ulardi, alti pataş ulardi unun, kalışun

    Полностью »