I
(Ağdam, Şuşa)
uzunboğazlı ördəyə oxşar quş. – Zalım elə bil anqutdu (Ağdam)
II
(Ağdam, Bakı, Dərbənd, Şamaxı)
acgözlüklə yeyən, hər nə gəldi yeyən. – Zalım oğlu əlinə keçəni anqut kimi udur (Ağdam); – Anqut kimi nə versov udadı (Dərbənd)
III
(Oğuz)
avam, qanmaz. – Sən özünü lap anqut yerinə qoymusan
Anqut qalmax (Şəki) – tək-tənha qalmaq. – Qonşu:n arvadının uşağı gedənnən so:ra anqut qalıf. Anqutu çıxmax (Çənbərək, Füzuli, Qarakilsə) – həddindən artıq arıqlamaq. – Gedənin dannanmaxdan anqutu çıxıf (Füzuli)