Bəzən dialektlərdə yayın ən isti vaxtına vartavar (vartazar, martazar) deyirlər. Güman edirəm ki, sözün əsli marmamar (“isti və isti”) kimi olub. Mar qədim hind (Sanskrit), (eləcə də yunan) dilində çox isti mənasında işlədilən söz olub. -ma isə türk dillərində ərəbcədən keçmiş “və” bağlayıcısının qarşılığı kimi işlədilib (az-maz, darmadağın sözlərində indi də qalır). Qızmar günəş birləşməsində də mar hissəsi hind –yunan sözüdür. Mar “çox isti” mənasında rus dilində də işlədilir, onlarda hətta “марить” feili də var. Elmar sözündəki mar hissəsi də “isti” deməkdir. Elmar “eli qızdıran, isidən” anlamını əks etdirir. (Bəşir Əhmədov. Etimologiya lüğəti)