Толковый словарь азербайджанского языка

  • ÜTƏLGƏ

    is. zool. Alacəhrə. Gəlib ütəlgətək düşələr tora; Yolub tüklərini basdıraq qora. H.K.Sanılı

    Полностью »
  • ÜTMƏ

    “Ütmək”dən f.is

    Полностью »
  • ÜTMƏK

    f. Qızğın dəmirlə və ya oda tutaraq üzdən yandırmaq, qarsalamaq, oda vermək (tükü, qabığı və s.-ni). Kəsilmiş toyuğu ütmək

    Полностью »
  • ÜTÜ

    is. Paltar, parça və s. ütüləmək üçün işlədilən, kömür və ya elektriklə qızdırılan dəmir alət. Elektrik ütüsü

    Полностью »
  • ÜTÜK

    sif. Üzdən yanmış, azacıq yanmış, ütülmüş, yaxud yolunmuş. Qulu dolu ağzını çöndərib, ütük qaşlarını qovzuyub … nə deyəcək idisə, beş-altı yerdən onun

    Полностью »
  • ÜTÜLƏMƏ

    “Ütüləmək”dən f.is

    Полностью »
  • ÜTÜLƏMƏK

    f. Qızğın ütü ilə hamarlamaq, ütü çəkmək. [Pəri] geri sürüşmüş qara kəlağayısını qabağa çəkib, paltar ütüləməklə məşğul oldu

    Полностью »
  • ÜTÜLƏNMƏ

    “Ütülənmək”dən f.is

    Полностью »
  • ÜTÜLƏNMƏK

    məch. Ütü ilə hamarlanmaq, ütü çəkilmək

    Полностью »
  • ÜTÜLƏNMİŞ

    f.sif. Ütü çəkilmiş, ütü ilə hamarlanmış. [Pəri] təzə yuyulub ütülənmiş məhrəbanı yerindən asdı. Ə.Vəliyev

    Полностью »
  • ÜTÜLMƏ

    “Ütülmək”dən f.is

    Полностью »
  • ÜTÜLMƏK

    məch. Qızğın dəmirlə və ya oda tutaraq üzdən yandırılmaq (tük, qabıq və s.). // Qarsaqlanmaq, azacıq yanmaq

    Полностью »
  • ÜTÜLMÜŞ

    f.sif. Tükləri yandırılıb təmizlənmiş. [Xuduş] əlinə də bir ütülmüş toyuq götürmüşdü. Ə.Sadıq

    Полностью »
  • ÜTÜLÜ

    sif. Ütü çəkilmiş, ütülənmiş. Daxiliyyə naziri ütülü ağ dəsmalını çıxarıb boyunboğazından sel kimi axan təri sildi

    Полностью »
  • ÜTÜSÜZ

    sif. Ütü çəkilməmiş, ütülənməmiş. Baxışın geyim-keçimdə səliqəli olduğunu Qaçay bilirdi. Ütüsüz şalvar geyinməzdi

    Полностью »
  • ÜVƏZ

    bot. bax quşarmudu. Üvəz soyuğadavamlı bitkidir

    Полностью »
  • ÜYÜDÜLMƏ

    “Üyüdülmək”dən f.is. [Ağabəyim] çörəyin bişirildiyini bilirdi, ancaq buğdanın bitməsini və dəyirmanda üyüdülməsini bilmirdi

    Полностью »
  • ÜYÜDÜLMƏK

    məch. Dəyirmanda una çevrilmək (buğda, arpa və s.); çəkilmək. [Murad] üyüdülməyə toplanan taxıl bitdiyindən motoru yatırıb dışarı çıxdı

    Полностью »
  • ÜYÜŞMƏ

    “Üyüşmək”dən f.is

    Полностью »
  • ÜYÜŞMƏK

    bax uyuşmaq 1-ci mənada. [Xan] tonqal başında uzun müddət qımıldanmadan oturmaqdan üyütmüş (f.sif.) ayaqlarında bir gizilti, bədəninin hər yerində sız

    Полностью »
  • ÜYÜTMƏ

    “Üyütmək”dən f.is

    Полностью »
  • ÜYÜTMƏK

    f. 1. Dəyirmanda buğda, arpa və s.-ni una çevirmək; çəkmək. Buğda (arpa) üyütmək. – Cəfər tayları içəri qoydu, az keçmədən dəni üyütməyə başladı

    Полностью »
  • ÜZ

    is. 1. İnsan başının qabaq hissəsi; surət, sifət, çöhrə, sima. Üzünün ifadəsi. Qəşəng üz. – Mərcan bəy diqqətlə Kərbəlayı Qubadın üzünə baxır

    Полностью »
  • ÜZ-GÖZ

    is. Sifət, üz. [Nəbi:] Yazığın üzgözü, hər yeri qandır; Huşunu itirib, halı yamandır. S.Rüstəm. [Səlim] üz-gözünə, pərakəndə saçlarına çırpılan suyu,

    Полностью »
  • ÜZ-ÜZƏ

    bax üzbəüz. Oturub üz-üzə üç nəfər çoban; Yanıq Əjdər, Qara Qurban, gənc Osman. H.K.Sanılı. Vaxt olur, üz-üzə də; Əyləşir iki düşmən

    Полностью »
  • ÜZBƏÜZ

    1. zərf Üz-üzə, qabaq-qabağa, qarşı-qarşıya. Üzbəüz oturmaq. – [Cavad:] Ana, mənim gözüm axunddan su içməyir, əvvəl deyirdi ki, qız ilə gərək üzbəüz d

    Полностью »
  • ÜZDƏ

    zərf 1. Zahirən, zahirdə. Əzizim, qəlbi nara; Tutuşdu qəlbi nara; Üzdə dost deyənlərin; Get, öyrən, qəlbin ara

    Полностью »
  • ÜZDƏN

    zərf 1. Az dərinlikdə, dayaz. Üzdən belləmək. 2. məc. Səthi, dərindən olmayaraq. Əsərlə üzdən tanış olmaq

    Полностью »
  • ÜZDÜRMƏ

    “Üzdürmək”dən f.is

    Полностью »
  • ÜZDÜRMƏK

    icb. Üzməsinə səbəb və ya vasitə olmaq, üzməyə məcbur etmək. Çayda Əmiraslan soyunub atı mindi və suyun dərinliyinə salıb bir neçə dəfə üzdürdü

    Полностью »
  • ÜZƏÇIXDI

    is. etnoqr. Təzəgəlinin öz ərinin qohumları ilə ilk görüşü

    Полностью »
  • ÜZƏÇIXMA

    is. etnoqr. Təzəgəlinin öz ərinin qohumları ilə ilk görüşü

    Полностью »
  • ÜZƏGÜLƏN

    sif. İkiüzlü, riyakar; yaltaq. Üzəgülən adam. // İs. mənasında. Üzəgülənin biridir

    Полностью »
  • ÜZƏN

    1. bax üzgüçü. 2. sif. Suyun üzərində hərəkət edən; üzücü. Üzən nasos stansiyası. Üzən elektrik stansiyası

    Полностью »
  • ÜZƏNGİ

    is. Süvarinin ayağını dirəməsi üçün yəhərin iki tərəfindən asılı altı düz dəmir halqalardan hər biri

    Полностью »
  • ÜZƏR

    (adətən üzərinə, üzərində, üzərindən şəklində işlənir) bax üst. Kitabı stolun üzərinə qoymaq. Məsuliyyəti üzərinə götürmək

    Полностью »
  • ÜZƏRLİK

    is. 1. bot. Çılpaq gövdəsi, ensiz yarpaqları olan çoxillik kol bitkisi. 2. Həmin bitkinin quru gövdəsi, yarpaqları və ya toxumu (keçmişdə yandırılaraq

    Полностью »
  • ÜZGƏC

    is. Balıq və dəniz heyvanlarının hərəkət üzvü. Delfinin bel üzgəci. – Başqa heyvanlarda olan qabaq və dal ayaqlara müvafiq olaraq balıqlarda döş və qa

    Полностью »
  • ÜZGÖRDÜ

    bax tərəfgirlik. □ Üzgörənlik etmək – tərəf saxlamaq. [Çingiz:] Nəbi lələ, burada üzgörənlik etdin ha! S

    Полностью »
  • ÜZGÖRƏ

    sif. və zərf dan. Aşkar, bəlli, açıq, açıqdan-açığa, açıq-aşkar. Üzgörə ədavət. Üzgörə düşmənçilik etmək

    Полностью »
  • ÜZGÖRƏNLİK

    bax tərəfgirlik. □ Üzgörənlik etmək – tərəf saxlamaq. [Çingiz:] Nəbi lələ, burada üzgörənlik etdin ha! S

    Полностью »
  • ÜZGÖRÜMÇƏYİ

    is. etnoqr. Təzəbəyin ilk dəfə təzəgəlinlə görüşərkən ona verdiyi hədiyyə. Gəlin ayağını bəyin ayağının üstə qoyduqda bəy də başa düşərdi ki, gəlin on

    Полностью »
  • ÜZGÖRÜŞÜ

    bax üzəçıxdı, üzəçıxma

    Полностью »
  • ÜZGÜÇÜ

    is. Suda üzməyi bacaran adam, üzən adam; üzən, üzücü. Üzgüçü bir əlilə [uşağı] qucaqlayıb, o biri əlilə sahilə doğru üzməyə başladı

    Полностью »
  • ÜZGÜÇÜLÜK

    is. Suda üzmə, suyun üzərində və ya altında hərəkət etmə, üzmə. Sualtı üzgüçülük

    Полностью »
  • ÜZGÜN

    sif. Taqətsiz, yorğun, üzülmüş, əldən düşmüş, zəif, üzük. Heç demirsən, qul Abbasın üzgündür; Qəm başından tutar, dərd ayağından

    Полностью »
  • ÜZGÜNLƏŞMƏ

    “Üzgünləşmək”dən f.is

    Полностью »
  • ÜZGÜNLƏŞMƏK

    f. Üzgün hala gəlmək, taqətdən düşmək, yorulmaq, üzülmək, əldən düşmək, zəifləmək

    Полностью »
  • ÜZGÜNLÜK

    is. Taqətsizlik, yorğunluq, zəiflik, əldən düşmə. …Birdən Səməd bədənində zəiflik, üzgünlük hiss etdi

    Полностью »
  • ÜZLƏMƏ

    “Üzləmək”dən f.is

    Полностью »