NABALİĞ

sif. [ fars. na… və ər. baliğ] köhn. Həddi-büluğa çatmamış.
[Heydər bəy Tükəzə:] Ərin uşaq deyildi, nabaliğ deyildi, biz onu tovlayıb aparaydıq! M.F.Axundzadə.
Tifli-nabaliğ ikən məktəbə etdikdə davam; Sən təcəlla eləyib qəlbimə qıldın ilham. A.Səhhət.
[Kəblə Rəcəbəli:] Bəli! Nabaliğ uşaq öz təklifini anlamaz. Ə.Haqverdiyev.

NAAVAND
NABAT

Значение слова в других словарях

мани́ть моноци́ты на ра́дости нао́хривать орнамента́ция о́спинка поме́щицкий поуба́вить экслибриси́ст СЭС чесночина ша́йбочка вялый Adygei coachbuilding disrespectable fork geniality hereinto unbooked агент кредитоспособный насластить сдавленный швальня