YABANÇI

sif. Özgə, yad. Yabançı adam. Yabançı ölkələr.
– Ərində yabançı qadın iyini duyduğu zaman Maya çılğıncasına vuruşmaq, çarpışmaq istədi. M.İbrahimov.
[Sultan:] Bilmirsən ki, hansı yabançı təsirlə belə [cavanlar] pozulurlar, qabaqlarında gözəl, günəşli bir yol dura-dura, nə üçün avantüraçılıq eləyirlər?! İ.Hüseynov.

// Tanış olmayan, aşna olmayan.
[Qoca Baxşı:] Oxuya bilməzsən, çünki bu hərflər artıq sənə yabançıdır. C.Cabbarlı.

// İs. mənasında.
Vətənin zindanı isə yabançıların sarayından şərəflidir. M.S.Ordubadi.

Антонимы

  • YABANÇI YABANÇI – DOĞMA Oxuya bilməzsən, çünki bu həriflər artıq sənə yabançıdır (C.Cabbarlı); Heç kəs inanmaq istəmirdi ki, Fariz mənim doğma qardaşımdır (Y
YABAN
YABANÇILIQ

Значение слова в других словарях

беспреде́льность досоли́ть колёсный лобо́к невхо́жий недооцени́ть снегопогру́зчик богомо́л довле́ть себе медиа́льный неправово́й несогла́сный пропаганди́ровать разочарова́ться угнезди́ться baggies clericature entailment equilibrity orthoepical rose-knot roussette sagitta wind vane памфлет