YABANÇI

sif. Özgə, yad. Yabançı adam. Yabançı ölkələr.
– Ərində yabançı qadın iyini duyduğu zaman Maya çılğıncasına vuruşmaq, çarpışmaq istədi. M.İbrahimov.
[Sultan:] Bilmirsən ki, hansı yabançı təsirlə belə [cavanlar] pozulurlar, qabaqlarında gözəl, günəşli bir yol dura-dura, nə üçün avantüraçılıq eləyirlər?! İ.Hüseynov.

// Tanış olmayan, aşna olmayan.
[Qoca Baxşı:] Oxuya bilməzsən, çünki bu hərflər artıq sənə yabançıdır. C.Cabbarlı.

// İs. mənasında.
Vətənin zindanı isə yabançıların sarayından şərəflidir. M.S.Ordubadi.

Антонимы

  • YABANÇI YABANÇI – DOĞMA Oxuya bilməzsən, çünki bu həriflər artıq sənə yabançıdır (C.Cabbarlı); Heç kəs inanmaq istəmirdi ki, Fariz mənim doğma qardaşımdır (Y
YABAN
YABANÇILIQ

Значение слова в других словарях

вда́вленный главе́нство дру́жеский жидомо́р нашто́пываться обве́тривание прорези́ненный спонси́ровать вве́рзиться уска́кивать фунт сте́рлингов базло чигачи annulment beachy Big Apple chromo glose philhellenic registry office Rhondda saggar sandarac squab pie особо